δυναμική παράλλαξη

Επαναληπτική μέθοδος που χρησιμοποιείται για τον καθορισμό της απόστασης και της μάζας ενός οπτικά διπλού αστέρα, συνήθως από μετρήσεις της τροχιακής περιόδου Ρ (σε χρόνια) και του φαινόμενου μέσου τροχιακού μεγέθους (l’’) και εκτίμηση της μάζας των δύο αστέρων (Μ₁ + Μ₂ σε ηλιακές μάζες)· o μεγάλος ημιάξονας α της τροχιάς υπολογίζεται κατά προσέγγιση από τον τρίτο νόμο του Κέπλερ: (Μ₁ + Μ₂)Ρ² = α³. Ο λόγος α/l δίνει κατά προσέγγιση την απόσταση του διπλού αστέρα. Αν το φαινόμενο μέγεθος είναι γνωστό, το απόλυτο μέγεθος μπορεί να βρεθεί από το μέτρο απόστασης και έτσι μπορεί να υπολογιστεί μια πιο ακριβής τιμή της ολικής μάζας, αν χρησιμοποιηθεί η σχέση μάζας-λαμπρότητας. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται, αν χρειαστεί, με τη χρησιμοποίηση των διορθωμένων τιμών της μάζας, με το δεδομένο ότι μια εσφαλμένη εκτίμηση της μάζας οδηγεί σε ένα πολύ μικρότερο σφάλμα για την απόσταση.